Zespół metaboliczny - część I

Zespół metaboliczny - część I

Zespół metaboliczny.

W tym tygodniu postanowiłam poruszyć zagadnienia dotyczące zespołu metabolicznego, i wyjaśnić wszystkie te terminy, które mogą sprawiać problemy w całościowym rozumieniu tematu.

Zespół metaboliczny jest to zbiór zaburzeń, które zwiększają ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 i chorób układu sercowo-naczyniowego. Aby mówić o zespole metabolicznym, muszą być obecne co najmniej trzy (ale jaj dodam jeszcze czwarty, również istotny) jej komponenty, takie jak:

otyłość trzewna - obwód tali >102cm u mężczyzn i 88cm u kobiet,

nadciśnienie tętnicze,

dyslipidemia - podwyższenie stężenia triacylogliceroli, cholesterolu LDL i obniżenie stężenia cholesterolu HD,

nietolerancja glukozy - glikemia na czczo >lub = 5,6 mmol/l, czyli >lub= 100mg/dl.

Stosowanie terminu jakim jest zespół metaboliczny odnosi się do osób bez cukrzycy typu 2 i chorób układu sercowo-naczyniowego celem zapobiegania ich wystąpieniu.
Zespół metaboliczny ma ścisły związek z insulinoopormością.

Insulinooporność to stan, w którym komórki i tkanki (wszystkie lub tylko część) są uodpornione na działanie insuliny, prowadząc tym samym do upośledzenia wykorzystania glukozy i zaburzenia metabolizmu lipidów na poziomie komórkowym. Insulinooporność przyczynia się do zwiększenia produkcji insuliny, co ma na celu przezwyciężenie oporności komórek na ten hormon. Stan taki nazywamy hiperinsulinemią (wysokie stężenie insuliny we krwi). Przyczyn insulinooporności może być wiele, łącznie z czynnikami hormonalnymi i enzymatycznymi, oraz zapaleniem, zaburzeniem płynności błony komórkowej i problemami ze strukturami komórkowymi. Styl życia i dieta wpływają na rozwój insulinooporności u osób z predyspozycją genetyczną.

Objawy, diagnostyka i interpretacja wyników krzywej cukrowej i krzywej insulinowej w insulinooporności.

OBJAWY
W insulinooporności (nadmierne wydzielanie insuliny - szczegóły były omawiane wczoraj) często pojawia się zmęczenie, senność, problemy z koncentracją, szczególnie jest to widoczne po posiłku (hipoglikemia reaktywna - omawiana wczoraj). Mogą wystąpić zaburzenia hormonalne spowodowane nadmiernym wydzielaniem insuliny. U kobiet jest to wzrost testosteronu, którego nadmiar objawia się zaburzeniami miesiączkowania i nadmiernym owłosieniem. Mężczyźni mają podwyższony poziom estrogenu, który przyczynia się do pojawienia biustu (ginekomastia). Wszystkim tym objawom towarzyszy przybieranie na wadze.

　
DIAGNOSTYKA
Aby zdiagnozować insulinooporność powinno się wykonać badanie krzywej cukrowej i krzywej insulinowej. Do tego badania potrzebne jest skierowanie do lekarza.
Jak wygląda takie badanie?
Do laboratorium musimy się zgłosić na czczo. Pierwszy pomiar insuliny i cukru odbywa się na czczo. Następnie wypijamy roztwór składający się z 75g glukozy rozpuszczonej w wodzie. Dalej robione jest badanie kontrolne poziomu insuliny i cukru po 30min, po godzinie, po dwóch godzinach, i dobrze jest wykonać jeszcze jeden pomiar po trzech godzinach (dla lepszego sprawdzenia reakcji organizmu na poziom cukru i odpowiedzi insuliny na obecny poziom cukru).


INTERPRETACJA WYNIKÓW KRZYWEJ CUKROWEJ I KRZYWEJ INSULINOWEJ We właściwie funkcjonującym organizmie cukier najpierw wzrasta i później spada (do tego poziomu na czczo, ale nie poniżej), to samo dzieje się z poziomem insuliny (wzrasta i spada), żeby po dwóch godzinach wróciła do normy (25).
Gdy spoczynkowy poziom insuliny jest dwupunktowy (12-13) to oznacza, że nasz organizm już od rana jest nastawiony na odkładanie tkanki tłuszczowej.
To, że insulina wzrasta do 50, czy wyżej to nie problem, ale gdy nie spada jest to niepokojące. Musimy sobie uświadomić, że wysoki poziom insuliny stanowi poważy problem z odchudzaniem.
Jeśli poziom cukru się nie podnosi, oznacza to, że mamy do czynienia ze zwiększonym wychwytem cukru przez insulinę, która cały cukier dostarcza komórkom tłuszczowym (przybieranie na wadze), a nie mięśniom, czy komórkom nerwowym w mózgu. Czując zmęczenie próbujemy postawić się na nogi jedząc coś słodkiego lub kanapkę i tak cały proces się powtarza (wysoki poziom insuliny cały czas się utrzymuje) - tworzy się błędne koło, które ciężko powstrzymać. Pamiętajmy, że jeśli poziom insuliny nie spadnie, a my jemy co 2-3, a nawet co 4 godziny, to antagonistyczny hormon glukagon spalający tkankę tłuszczową nie będzie miał możliwości pełnić swoją funkcję, a nagromadzona tkanka tłuszczowa nie ulegnie wykorzystaniu.

Osoby z insulinoopornością pomino tego, że mają nadwagę lub są bardzo otyłe, to jednak wbrew pozorom ich organizm jest niedożywiony. W insulinooporności najważniejszą kwestią jest zmiana diety.

Jeśli mimo diety i aktywności fizycznej Masz nadwagę lub cierpisz na otyłość i tkanka tłuszczowa gromadzi się w okolicy jamy brzusznej lub widoczny jest wysoki stosunek talii do bioder, to może to mieć związek z zespołem metabolicznym. Kompendium wiedzy zawartej w tym wpisie może Tobie lub komuś innemu pomóc. Dlatego jeśli ten wpis jest dla Ciebie wartościowy przekaż go dalej.